Weer een stuk uit mijn dagboek!

Hoi,
ik had gehoord dat het in dagboek vorm wel leuk was om te lezen, dus daarom zal ik dat nu ook weer eens doen.
Dus hier komen mijn hoogtepunten van afgelopen week.
Maar ik zal eerst even vertellen hoe een gemiddelde dag eruit ziet. Want we hebben afgelopen week afspraken met elkaar gemaakt om elkaar te stimuleren in actief zijn.

Dagschema:
Rond 8 uur worden we wakker. Dan rond 8.30 ontbijten en van 9 tot 11 dan aan school werken of aan projecten voor de stage.
Marieke en ik gaan dan van 11.30 uur tot 12.30 naar de daycare. Dan rond 13.30 lunchen we.
Dan hebben we tijd voor onszelf, zelf maar kiezen wat je wilt doen. Dan rond 4 uur komen de kinderen en dan tot 6 uur spelen we met de kinderen en dan hebben ze huiswerk tijd.
Rond 19.30 uur hebben we ons avondeten.
Na het eten ga ik meestal nog bij de kinderen langs voor het slapen gaan.
Even bij de meiden kletsen en met de jongens stoeien. En dan rond 22.30 uur slapen.

Woensdag 30 maart:
bij de daycare zijn we weer verder gegaan met het tekenen door de kinderen voor de verjaardagskalender.
Ze zijn nu bijna allemaal af.
En een goed gesprek gehad met de fysiotherapeut van de daycare. Ze zal ons nu meer gaan begeleiden in het geven van activiteiten aan de kinderen.

Donderdag 31 maart:
's Middags hebben we onze reis voor mei gepland. Dat wordt echt super volgens mij, we zitten vooral aan de kust. We gaan Zuid-India rondtrekken. Maar dat zullen jullie allemaal wel lezen als ik het echt heb meegemaakt.

Vrijdag 1 april:
Ja, hier doen ze ook aan 1 april. De kinderen hadden op onze deur een blad geplakt met daarop "1 April, fool".
Ze maakten ook de hele dag grapjes dat er een vlek zat op je kleding. Hier hadden ze niet het grapje van dat je veter los zit, want bijna niemand heeft hier schoenen met veters aan. Ik zelf ook niet, of ik heb sandalen aan of slippers.

's Ochtends ben ik assistente geweest van Joost, de fysiotherapeut uit Nederland.
Hij gaf een voorlichting aan de fieldworkers over CP-children.
Daarbij legde die ook oefeningen uit en daarvoor had hij mij dus nodig.
Ik mocht voor CP-child spelen.
Eerst moest ik heel spastisch zijn, dus heel stijf. Toen legde die wat dingen uit hoe ik dan wat minder stijf kon worden. Door bijvoorbeeld me op de zij te leggen.
Daarna moest ik juist heel slapjes zijn.
En werden er oefeningen laten zien hoe ik wat meer spierspanning kon krijgen.
Door bijvoorbeeld op mijn buik te liggen en mijn hoofd op te liften.
Joost ging voor me zingen, zodat ik ook daadwerkelijk mijn hoofd opliftte.
Het was heel leuk om te doen. Aan het begin wat zenuwachtig gelacht, maar al best snel kon ik serieus daar liggen op de grond. Joost had mij de naam Laksmi gegeven en daarna noemden de fieldworkers mij ook echt Laksmi.

Zaterdag 2 april:
Overdag naar Kancheepuram gegaan. Alicia was woensdag 6 april(nu ik dit typ dus vandaag) jarig dus we moesten cadeautjes kopen. We hebben echt allemaal typische Indiase dingen gekocht. En we konden best veel kopen, want het kost hier toch bijna niets. We hebben o.a. een speelgoed Riksja gekocht, dadels, koekjes (het vaste merk van Alicia), talkpoeder, babypakket met allemaal verschillende lotions enzo.

's Avonds weer buiten geslapen, wat ik al een aantal nachten heb gedaan. Echt super lekkker, een stukkie koeler als binnen.
Maar 's nachts voelde ik opeens iets nats.
Ik was nog heel duf en had niet meteen door wat het was. Toen drong het opeens tot me door, REGEN!!!
Ik snel naar binnen gegaan met mijn matras en beddengoed. Ik was net op tijd, want het kwam al snel met bakken uit de hemel vallen. Marieke sliep binnen, maar die was wakker geworden van de regen en die kwam kijken waar ik was. Ik kwam net de kamer binnen. Toen zijn we nog even om half 4 's nachts naar de regen gaan kijken.
Gelukkig kon ik daarna nog wel slapen. Maar heel bizar regen in India. Het is heel vreemd in deze tijd van het jaar.

Zondag 3 april:
Vandaag met Birke, de vrijwilligster die hier al een tijdje langer zit naar Kanchipuram gegaan. We gingen naar het ziekenhuis waar andere studentes stage lopen om te helpen met de grote schoonmaak van het ziekenhuis.
We waren in totaal met 6 Nederlandse meiden daar om te helpen.
Eerst werden er verschillende nieuwe dingen geopend, zoals een visvijver.
's Middags na het eten moesten we daadwerkelijk gaan schoonmaken. Heel het terrein moest schoon, alle afval verzamelen. Het werd echt een wedstrijd. Wie het meeste afval had kreeg een prijs.
Wij gingen met zijn zessen in een team en we krijgen al snel bijstand van verpleegsters.
Uiteindelijk hadden we niet het meeste afval, we waren tweede geworden en kregen iets van een metalen schaaltje.
Toen we net moesten stoppen met rotzooi verzamelen werden Birke en andere studente en ik geroepen door een verpleegster. Het was niet echt duidelijk waarom we werden geroepen, maar we liepen maar mee met de verpleegster. Werden we naar een kamer geleid waar dus een vrouw lag te bevallen!!!
BIZAR!!! De vrouw lag op een stalen bed oerkreten uit te schreeuwen.
De arts ofzo was met een tang het kind eruit aan het trekken. Hoe het precies ging kon ik gelukkig niet zien, want ik stond aan het hoofdeinde.
Al snel was het kind er. Kind werd op een ander staal bed neergelegd en de longetjes werden uitgezogen en begon na een tijdje hard te schreeuwen.
Op dat moment heb ik niet meer zoveel naar de vrouw gekeken, mijn ogen waren gefixeerd op het kind. Ook omdat ik van de anderen hoorden dat het er erg vies uit zag. Daar had ik niet zoveel behoefte aan om te zien.
Maar echt raar om daar opeens te staan. Op dat moment stond ik er ook echt blanco, achteraf kan ik er wel een beetje omlachen.
Later zijn we nog naar de vrouw en het kind teruggegaan om een cadeautje te geven, rammelaars die we gauw in Kancheepuram hadden gekocht.
Het kind werd nog even geshowd aan ons en vooral zijn ballen. Heel vreenmd zijn (het was een jongetje) huid was best wit, maar zijn ballen waren echt zwart.
Zo maak je tenminste echt nog wat mee.
's Avonds zijn we met de zes meiden uit eten gegaan en hebben we ons na het eten ook gewogen op een weegschaal daar en ik was zowaar afgevallen, iets van 6 kg, tenminste als ik het kan vergelijken met de weegschaal van Nederland.
De meiden zeiden ook tegen mij dat ze zagen dat ik afgevallen ben. Ze hadden me aan het begin gezien toen ik India was en nu weer en ze zagen echt verschil.
Met Birke doe ik nu ook elke avond oefeningen. BBB-oefening, buik-billen-benen.
Dus wie weet...

Maandag 4 april:
Vandaag had ik behoefte aan een dag alleen rotzooien in het hostel.
De rest ging een school bezoeken en ik had er echt geen zin even in. Dus ik besloot om thuis (ja, zo voelt het wel) te blijven.
Heb eerst lekker gelezen en wat extra geslapen en dagboek bijgewerkt. En ik heb wat was gedaan.
Beetje jammer dat ik dat zelf met de hand hier moet doen.
Dit dagje had ik echt nodig. Ik ben er super door opgeknapt. Ik ben weer helemaal positief.

Dinsdag 5 april:
Gewoon ons programma gevolgd, niet echt iets bijzonders.
We hebben de kalender voor de daycare nu echt afgeplakt, bij de tekeningen de foto's en namen gedaan, nu alleen nog lamineren.
We zijn ook begonnen bij het andere klasje, de klas met verstandelijk gehandicapte kinderen. Van die tekeningen maken we ook een kalender.
Nog wat voorbereidingen gedaan voor Alicia haar verjaardag. We moesten echt heel stiekem doen. Toen ze even naar de winkel was, snel de cadeautjes ingepakt in krantenpapier, we hadden niks anders, echt Indiaas inpakpapier.

Woensdag 6 april:
Er is er 1 jarig en dat is Alicia!!!
Vandaag dus de verjaardag van Alcia. Toen ze wakker werd waren wij allemaal al wakker en toen zijn we meteen begonnen met zingen.
Van Joost en Kumar lagen er cadeuatjes klaar voor haar en die mocht ze dus eerst uitpakken.
Toen Alicia even weg ging, hebben we snel al onze cadeautjes op tafel gelegd. Toen ze terugkwam mocht ze haar cadeautjes uitpakken.
Ze vond het echt leuke toepasselijke cadeautjes.
Rond 11 uur gingen we thee drinken met taart. Kumar had voor ons taart gehaald.
Echt super zoete cake, echt Indiaas. Het is hier op super zoet of super heet (al passen ze zich gelukkig wel aan voor ons).
En nu zitten we in Kancheepuram achter het internet.
Voor vanavond heeft Alicia special meal besteld voor de kinderen. Dan krijgen ze ook weer eens uitgebreid te eten.

Zo dit is dus wat ik zo ongeveer afgelopen week heb gedaan.
Morgen nacht gaan we richting de bergen, naar Ooty.
Voor de eerste keer met de nachttrein, ben benieuwd of dat slapen wordt.
Dat lezen jullie allemaal weer volgende week.
Groetjes en dikke kus
van Annelies